Μια Πύλη, ένας κόσμος, ένα τίποτα..

Συνήθως οι άνθρωποι που δεν βρίσκουν κάτι ενδιαφέρον στη ζωή καταφεύγουν στην Πύλη. Σ'αυτό το χρωματιστό τετράγωνο κουτί που σε περνάει στον άλλον κόσμο. Εκεί κανείς δεν μπορεί να σε βλάψει σωματικά, εκεί με ένα μόνο κλικ κοιμήθηκες, με άλλο ξύπνησες. Αν δεν έχεις διάθεση δεν μιλάς, αν δεν θέλεις να σε βλέπουν μπορείς.. Άνθρωποι που απλά  μπαινοβγαίνουν στην Πύλη για διασκέδαση, άνθρωποι που δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτήν. Όλοι είναι εκεί, καλοί, κακοί, μεγάλοι, μικροί μόνο που εκεί, εσύ επιλέγεις, εσύ τους αφήνεις να μπουν στην "ζωή" σου. Ξέρεις όμως ότι είσαι μόνος, με μοναδική παρέα το χρωματιστό κουτί. Η δημοτικότητα σου ανεβαίνει αλλά η κοινωνικότητα κατεβαίνει, χάνεις κάθε ενδιαφέρον, αποσυντονίζεσαι, απομακρύνεσαι, χάνεσαι ολοκληρωτικά... Ας το δούμε αντίθετα: Μήπως ο κοινωνικός άμεσος και έμμεσος περίγυρος σε οδήγησε στην Πύλη; Όταν όλοι σου γυρνούν την πλάτη και η αναζήτηση της ευτυχίας έγκειται σε πράγματα πέρα από το "όριο" ; Όταν η αγάπη που εισπράττεις είναι μόνο από την οικογένεια; Τότε αναζητάς την αγάπη, την ευτυχία, την συμπόνοια και την επιβεβαίωση μέσα στην Πύλη. Πολλές φορές το εισπράττεις και ισχύει, άλλες το εισπράττεις και δεν ισχύει. Τις περισσότερες όμως φορές πληγώνεσαι. Όσο πιο πολύ σε πληγώνουν τόσο πιο πολύ εθίζεσαι.. Η Πύλη είναι ανοιχτή όλες τις ώρες, εκεί δεν υπάρχει ύπνος μόνο ξάγρυπνοι φύλακες της. Πιστεύεις ότι σου κάνει καλό; ότι σε βοηθά να ξεφύγεις; Αν περάσεις δύσκολα θα πεις "Βγαίνω" , και αν τα καταφέρεις η Πύλη σου δίνει την ευκαιρία να ξαναξυπνήσεις πάλι μόνο με ένα κλικ. Είσαι αθάνατος, δύσκολα θα "πεθάνεις". Θα κάθεσαι μπροστά στο φως περιμένοντας τον ήχο, το πέταγμα, συνεπώς την επιβεβαίωση. Θα έρθουν; Πόσο αντέχεις; Μην μπαίνεις στην Πύλη, μπες στην ζωή. Κάνε το "κλικ" από θέληση, όχι από αναγκασμό. 

Au revoir Καλοκαιράκι!

Έτσι λοιπόν ένα υπέροχο καλοκαίρι πέρασε.. Αφήνουμε πίσω τις παραλίες, τα ποτά, τις βόλτες και τα ξενύχτια και ετοιμαζόμαστε για τον χειμώνα.. Ανοίγουν τα σχολεία, οι εργαζόμενοι επιστρέφουν στις δουλειές τους και όλα ξανά μπαίνουν σε τάξη. Η αλήθεια είναι πως πέρασα πολύ καλά αυτό το καλοκαίρι και θα στεναχωρηθώ που θα μας αφήσει.. Πλέον ο χειμώνας θα μας σκεπάζει με το κρύο του κάθε μέρα μέχρι το επόμενο ραντεβού του με το καλοκαίρι..Αλλά δεν πτοούμαστε.. Οι καρδιές μας είναι ακόμα ζεστές. 3 μήνες είναι αυτοί... Πάντως πέρα απ'τις διακοπές και τον χαβαλέ ελπίζω να γνωρίσατε και άτομα που τον χειμώνα θα σας κάνουν να θυμάστε το καλοκαίρι του ΄11.. Άτομα που ξέρουν να σας κρατούν συντροφιά.. Αντίο λοιπόν θα τα πούμε του χρόνου. Όχι εμείς, το καλοκαίρι! 

Τι Θεωρώ Τέχνη;

Τέχνη λοιπόν αγαπητοί αναγνώστες δεν είναι ο κάθε καλλιτέχνης ή ο κάθε πίνακας ή το κάθε ρούχο... Για την ακρίβεια δεν μπορούμε να θεωρούμε τέχνη το κάθε τι που μας "πλασάρεται" πρέπει εμείς οι ίδιοι να το κρίνουμε και να αποφασίσουμε.. Εννοείται βέβαια πως πρέπει να γνωρίζουμε κάποια πράγματα πριν ανοίξουμε το στόμα μας! Ένας πίνακας με 10 χρώματα πεταμένα σε έναν καμβά χαρακτηρίζεται ως έργο τέχνης, στη συνέχεια οι περισσότεροι "ξερόλες" αναπαράγουν αυτή την έκφραση θέλοντας να δείξουν ότι κάτι γνωρίζουν.. Λάθος μεγάλο. Ίσως να είναι έργο τέχνης αλλά εσύ πως μπορείς να το ξέρεις εάν δεν έχεις μελετήσει ή ακούσει για τον δημιουργό; Για να το ξέρεις αυτό πρέπει να προσπαθήσεις να μπεις στο πνεύμα του.. Να δεις τι σκεφτόταν την ώρα που πετούσε τα χρώματα στον καμβά, να δεις εάν τα χρώματα είναι έντονα και ζωηρά, έτσι θα καταλάβεις την διάθεση του την ώρα που το έκανε. Τότε ναι είναι τέχνη γιατί εκφράζονται τα συναισθήματα του ζωγράφου όπως ακριβώς ήθελε να τα αποδώσει...Έχει πετύχει αυτό που προσπάθησε. Για μένα αυτό είναι τέχνη.. Όχι μόνο το πρωτοποριακό - προκλητικό..  Το ίδιο ισχύει και για τα υπόλοιπα που μπορούν να χαρακτηριστούν ως τέχνη! 
Μιλάω πάντα για προσωπικές μου απόψεις!

Βασικές Διαφορές μεταξύ Έλληνα & Γερμανού! (Σατυρικό)

Ας δούμε λοιπόν πως συμπεριφέρεται ένας Έλληνας και ένας Γερμανός σε διάφορες καταστάσεις. Για παράδειγμα το φαγητό!
Ο Έλληνας θα πάρει το πιάτο του και θα κάτσει μπροστά στην τηλεόραση να φάει, ο Γερμανός θα φάει στην κουζίνα. Ο Έλληνας θα κάνει στην άκρη όλα τα πράγματα πάνω απ'το τραπέζι για να ακουμπήσει ενώ ο Γερμανός θα στρώσει ένα πετσετάκι για να μην λερώσει.
Όταν  τελειώσει με το γεύμα, ο Έλληνας θα δει ποδόσφαιρο περιμένοντας κάποιον άλλον να του μαζέψει το πιάτο. Απ'την άλλη ο Γερμανός προσεχτικά και σχολαστικά θα μαζέψει αυτά που έκανε, θα καθαρίσει το τραπέζι και θα βάλει το πιάτο και όλα τα σχετικά στο πλυντήριο πιάτων! Χαχα βλέπετε πως εμείς σαν λαός είμαστε πιο χαλαροί σε σχέση με άλλους λαούς, επέλεξα τους Γερμανούς μιας και περιμένουμε δάνειο απ'την Μερκελ και γενικότερα είναι στην επικαιρότητα! 

Και ποιο είναι το μέλλον μας?

Είμαι 16 και έχω κάποια όνειρα όπως και η πλειοψηφία των εφήβων. Θέλω να περάσω σε κάποια σχολή ώστε να ξέρω ότι θα αποκαταστηθώ επαγγελματικά στο μέλλον. Όμως τι γίνεται όταν το κράτος το ίδιο μου το στερεί αυτό? Δεν ήταν επιλογή μου να φτάσουν τα πράγματα μέχρι εδώ και δεν φταίω εγώ που κάποιοι κατακρεούργησαν το κράτος και τον θεσμό του κράτους. Τι και αν εμείς ήμαστε οι θεμελιωτές της δημοκρατίας? Δεν μου λέει κάτι γιατί πλέον δεν υφίσταται. Ο  "Χ" και ο "Ψ" πολιτικός φρόντισαν για αυτό.. Επανέρχομαι στο μέλλον μου, όχι μόνο το  δικό μου αλλά και χιλιάδων άλλων νέων, τι θα απογίνουμε? θα πρέπει να ξενιτευτούμε για να μπορέσουμε να ζήσουμε? Υπάρχουν παιδιά με τόσα πτυχία, σπουδές, γνώσεις που δεν έχουν ΔΟΥΛΕΙΑ. Αφού δεν έχουν αυτοί γιατί να έχω αργότερα εγώ?
Μήπως τελικά το εκπαιδευτικό σύστημα δεν λειτούργησε? τόσα ερωτήματα, τόσες έννοιες... Σε 2 χρόνια δίνω πανελλήνιες αλλά ποιος ο λόγος να "ξεπατωθώ" στο διάβασμα αν ξέρω ότι αργότερα δεν θα έχω δουλειά? δώρον άδωρον! Το μόνο που μπορώ να ελπίζω είναι ότι κάποια μέρα τα πράγματα θα αλλάξουν όχι μόνο για την δική μας την γενιά αλλά και για τις επόμενες.. 

Ταξίδια σε όμορφες χώρες και μέρη..

Από μικρό παιδί μου άρεσαν πολύ τα ταξίδια.. Μπορώ να πω ότι έχω κάνει πολλά και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Στην ηλικία των 3 χρόνων έκανα το πρώτο μου από Γερμανία (όπου και γεννήθηκα) στην Ελλάδα.. (από όπου κατάγομαι). Μετά στα 8 μου χρόνια οι γονείς μου με "έστελναν" στο χωριό , τότε άλλωστε εκδηλώθηκε και η αγάπη μου για τα αεροπλάνα συνεπώς και για τα ταξίδια.. Ένιωθα τόσο ωραία που μπορούσα να δω τον κόσμο από ψηλά και να αφεθώ με τις σκέψεις μου πάνω απ'τα σύννεφα, μπορούσα σχεδόν να ακουμπήσω μερικά απ'αυτά..Αφού λοιπόν είχα πάει σε πολλές πόλεις και χωριά στην Ελλάδας, με τους γονείς μου φυσικά, ήθελα να ταξιδέψω στο εξωτερικό.
   Ήμουν πλέον 15.5 όταν πήγα στην Γερμανία για Χριστούγεννα. Ήταν τόσο όμορφα, είδα το μέρος που γεννήθηκα, τον τρόπο ζωής του λαού αυτού, την κουλτούρα, την γλώσσα τους, τα διαφορετικά τοπία και τον καιρό.. 'Ολα πανέμορφα. Μετά από 3 περίπου μήνες πήγα στην Ολλανδία, με πρόγραμμα ανταλλαγής μαθητών, επίσης πανέμορφα..  Άλλη κουλτούρα, άλλος κόσμος όλα τόσο διαφορετικά αλλά και τόσο ίδια.. Ένιωθες μία απέραντη και ανεξήγητη ελευθερία, ένα αίσθημα λαχτάρας να δεις όλο και πιο πολλά πράγματα..
Με το να ταξιδεύει κανείς σε ξένες χώρες μαθαίνει τόσα πολλά τόσο για την χώρα την οποία επισκέπτεται αλλά και για την δική του αφού εκτιμά τον πολιτισμό την γλώσσα και τον τρόπο ζωής της..

Οι χαρές τις ζωής, όπως εγώ τις βλέπω.

Οι χαρές τις ζωής κρύβονται σε πολλά και απλά πράγματα της καθημερινότητας μας.. Οι φίλοι μας που θα μας συμπαρασταθούν σε όποια δύσκολη στιγμή και θα μας κάνουν να αισθανθούμε όμορφα, η οικογένεια μας, μία βόλτα, μία καλή κουβέντα, ένα οικείο πρόσωπο, μία συζήτηση πάνω σε ένα θέμα.. Ακόμα και ο καφές που θα πιούμε, το κρουασάν που θα μοιραστούμε, η χειρονομία βοηθείας, το κους-κους στο μπαλκόνι και το δροσερό αεράκι του καλοκαιριού συμβάλλουν στην ψυχική ευεξία..Ακόμα και αυτά που μας φαίνονται ασήμαντα: το κρύο νερό που θα πέσει πάνω μας και θα μας προκαλέσει ένα συναίσθημα "ανατριχίλας" και ο ήλιος που θα μας χτυπήσει κατάματα κάνοντας μας να δυσφορήσουμε προς στιγμήν.. 'Ολα αυτά που τα θεωρούμε απλά και δεδομένα είναι αυτά που πραγματικά μας κάνουν να νιώθουμε όμορφα, αυτά, για τα οποία αδιαφορούμε, μπορούν να μας δώσουν να καταλάβουμε το νόημα της ζωής αρκεί την επόμενη φορά να προσπαθήσουμε να τα δούμε με "άλλο μάτι"..

Μόδα & Στιλ, παροδικότητα & μονιμότητα.

Οι πιο πολλοί ίσως γνωρίζουν ότι η μόδα "πάει και έρχεται" ενώ το στιλ είναι μόνιμο και προσωπικό. Η μόδα προωθείται από μεγάλους οίκους που οι περισσότεροι έχουν ως σκοπό την διαφήμιση, αρκετές φορές μας περνάνε το "άσχημο" ως ωραίο μόνο και μόνο επειδή είναι δικό τους. Καλό θα ήταν από μέρους μας να είμαστε επιφυλακτικοί και να έχουμε κρίση και άποψη.. Φυσικά και είναι ωραίο να έχεις ένα ρούχο επώνυμης μάρκας, σου δίνει κύρος, αλλά σε 3-4 μήνες θα "φύγει" απ'την αγορά και θα  θεωρείτε last year. Απ'την άλλη το στιλ είναι προσωπικό και δεν εξαγοράζεται από κανέναν οίκο μόδας. Μένει στον χρόνο και διαμορφώνεται όπως εμείς θέλουμε, ακόμα εκφράζει την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου!

Για μένα οι οίκοι μόδας είναι ιδεο- δότες, μπορούν να δώσουν κάποιες ιδέες και εμείς να τις αξιολογήσουμε προσαρμόζοντας τις στα δικά μας δεδομένα, Επίσης μπορούμε να προσθέσουμε μία δική μας πινελιά ,η οποία άλλωστε χαρακτηρίζει και το στιλ του κάθε ανθρώπου, έτσι ένα ρούχο το κάνουμε να φαίνεται ξεχωριστό και όχι κοινό.

Η μόδα κάποτε θα φύγει και θα ανακυκλωθεί περιοδικά ενώ το στιλ θα μείνει και θα μας χαρακτηρίζει για όλη μας την ζωή..

Ο Σεβασμός & η Εμπιστοσύνη χρόνια χτίζονται και σε δευτερόλεπτα καταρρέουν!

Ένα πράγμα που μου την "δίνει" είναι η εκμετάλλευση, σε οποιαδήποτε μορφή και αν είναι αυτή. έχω ανεκτικότητα, δείχνω καλοσύνη, και πάνω απ'όλα σέβομαι τα θέλω και τα πρέπει του άλλου.
Όταν λοιπόν κάποιος εκμεταλλεύεται όλα αυτά τα παραπάνω και με θεωρεί δεδομένο προβάλλω κάποια αντίρρηση/αντίσταση. Δεν μπορώ να δεχθώ ότι κάποιος παίζει μαζί μου, και όταν θα καταλάβω ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο δυστυχώς νευριάζω τόσο πολύ που μπορεί να πω πράγματα τα οποία θα μετανιώσω.Ακόμα δέχομαι τα λάθη μου και προσπαθώ να μπω στην ψυχολογία του άλλου και να ταυτιστώ για να δω πως αισθάνεται. Αυτό που δεν μπορώ να δεχθώ όμως είναι να μου λένε ότι έχω άδικο ενώ ξέρω πολύ καλά ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει.
Σεβασμό λοιπόν θεωρώ να εκτιμάς την προσωπικότητα του άλλου, τις ανάγκες του, τα πιστεύω του και το πως μπορεί να νιώσει με την συμπεριφορά σου..
Ευχαριστώ που διαβάσετε το κείμενο και ελπίζω να μην σας τύχει κάτι τέτοιο..

Πως καταλαβαίνεις ότι δεν έχεις με ποιόν να βγείς (και είναι Σάββατο)

Σήμερα ομολογώ πως ήταν μια ταραχώδης ημέρα και θέλω να ξεσκάσω..Νομίζω ότι ένας καφές θα ήταν αρκετός.

Είναι Σάββατο απόγευμα και ψάχνεις κάποιον να βγεις.

Όταν λοιπόν η κολλητή σου έχει επισκέψεις και δεν μπορεί να φύγει, όταν ο κολλητός σου έχει να πάει σε γενέθλια. Τότε είσαι μερικώς μόνος.

Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να κοιτάξεις τις επαφές σου και να δείς τι "παίζει".

Έχοντας ξεψαχνίσει όλες τις επαφές δίχως αποτέλεσμα, όλοι είναι απασχολημένοι, είσαι πλέον ολικώς μόνος και σκέφτεσαι δύο πράγματα:

1) ή με αποφεύγουν

2) όντως έχουν κάποια άλλη δουλειά..

Συνεπώς καταλήγεις σε ένα συμπέρασμα: 

Θα κάτσεις μέσα και θα δεις ταινία με αγκαλιά τα pop corn!

ναι ναι ναι άλλο ένα Σαββατόβραδο θα κάτσω μέσα...