tag:blogger.com,1999:blog-84821250003592204722024-03-06T00:28:06.742-08:00Thoughts Of A Teentasoosshttp://www.blogger.com/profile/01614598433277853312noreply@blogger.comBlogger18125tag:blogger.com,1999:blog-8482125000359220472.post-12294399507140418792012-08-18T05:01:00.002-07:002012-08-18T05:01:37.952-07:00(!) (!)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<span style="font-size: large;">Πόσο μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος την "σπαστικότητα" των άλλων;</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Αναρωτιέμαι εδώ και αρκετούς μήνες ενώ μου συμβαίνουν διάφορα περιστατικά. Εντάξει δεν μιλάω αν και ξέρω τι μου γίνεται, πολλές φορές δεν αντιδρώ κιόλας όμως όταν κάτι με ενοχλεί αφάνταστα πρέπει να το πω δεν πρέπει; Μπα όχι κάποτε θα γίνει η μεγάλη έκρηξη και αλίμονο. Αν κάτι άλλο δεν μπορώ είναι η υπουλότητα των ανθρώπων. Ακόμα και η αθώα. Ό,τι έχεις να κάνεις πρέπει να είναι καθαρό στους άλλους, με το να κρύβεις κάτι και να το κάνεις εμφανές "στο τέλος της σεζόν" βγάζει κακία αν μη τι άλλο. Δηλαδή να δημιουργείς χάσμα και αμφιβολίες στη σχέση που έχεις χτίσει για να μπορέσεις να δειχτείς ή ό,τι άλλο. Κουράστηκα να πω την αλήθεια. Δεν μ'αρέσει να πιέζομαι και να αγχώνομαι για ασήμαντα πράγματα και δεν θέλω να μπαίνω στη διαδικασία όταν δεν έχω να αποκομίσω κάτι αλλά όταν κάτι με θίγει πραγματικά θα αντιδράσω, θα το κάνω και θα το πω χωρίς να με νοιάξει τι θα γίνει, σοβαρά. Γιατί άραγε να γίνεται κάποιος σπαστικός; Έχει γίνει τρόπος ζωής; Ή μήπως φταίει το μότο που κυκλοφορεί "Αγαπάμε τους γύρω μας με τα ελαττώματα τους" (;) Φυσικά και πρέπει να ανεχόμαστε τους άλλους και πάνω απ'όλα να τους σεβόμαστε αλλά πόση ανοχή και πάνω απ'όλα σε πόσα θέματα; Λογικά όχι σε όλα ε;</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> Ενοχλούμαι, δυσαρεστούμαι, αγχώνομαι για τις σχέσεις μου με τους γύρω μου ενώ βλέπω ότι αυτοί δεν το κάνουν πάντα. Θέλω να τα έχω καλά με τον εαυτό μου, προσπαθώ τουλάχιστον όμως δεν μπορώ να "χαλιέμαι" για ασήμαντα πράγματα. Ποια σχέση είναι πιο σημαντική;</span></div>
<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<i><b> The most exciting, challenging and significant relationship of all, </b></i></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<i><b> is the one you have with yourself.</b></i></blockquote>
<br />
<br />
</div>
tasoosshttp://www.blogger.com/profile/01614598433277853312noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8482125000359220472.post-36543503858400202602012-08-09T06:47:00.003-07:002012-08-09T06:47:51.069-07:00Μυαλό χωρίς λογική, Λογική χωρίς συνέπειες.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;">Υπάρχει περίπτωση αυτό που ζούμε να μην είναι αυτό που θέλουμε ή αυτό που θέλουμε να μην μπορούμε να το ζήσουμε και συνεπώς να νομίζουμε ότι δεν το θέλουμε; Ας το εξηγήσω καλύτερα. Περιμένουμε κάτι πως και πως και όταν έρχεται, κάτι μέσα μας αλλάζει, εκεί που είμαστε έτοιμοι να χαρούμε σηκώνονται γιγαντιαία τείχη που μας εμποδίζουν να ζήσουμε τη στιγμή σαν να μην θέλουν να είμαστε χαρούμενοι. Έτσι σκεφτόμαστε μήπως δεν είναι αυτό που θέλουμε. Ασυνείδητα χωρίς πολύ σκέψη. Πως όμως θα βρεθούμε στην τέλεια κατάσταση αφού τίποτα δεν είναι τέλειο, αναρωτιέμαι. Πρέπει να κάνουμε μεγάλη προσπάθεια για να πηδήξουμε αυτά τα τείχη αλλά και πάλι δεν ξέρουμε αν ποτέ τελειώνει όλο αυτό. Βάσει ανάλογων εμπειριών την τελευταία φορά που το έκανα στη συνέχεια το μετάνιωσα. Μου πήρε μήνες για την ακρίβεια. Αν το ξανά κάνω θα έχω τα ίδια αποτελέσματα; Μήπως το μυαλό μας φτιάχνει αυτό το κάτι που θέλουμε "τέλεια" και όταν το συναντάμε και δεν είναι έτσι όπως το έπλασε ο νους απογοητευόμαστε; Αλλά τα τείχη τι ρόλο παίζουν; Μήπως είναι ο τρόπος του μυαλού να μας πει ότι δεν περνάς καλά συνέχισε να ψάχνεις ή μήπως οι άνθρωποι δεν είμαστε ποτέ ευχαριστημένοι και επιζητούμε πάντα το καλύτερο, το τέλειο; Μπέρδεμα με έπιασε και άναψα ένα τσιγάρο, εκεί δεν υπάρχουν τείχη, είναι μονόδρομος. Το κάνεις ξέροντας όλες τις συνέπειες, αλλά νιώθεις καλά. Ίσως έτσι πρέπει να λειτουργούν όλα. Να τα κάνουμε ξέροντας όλες τις συνέπειες αλλά να μην μας νοιάζει αρκεί να περνάμε καλά και να μην βλάπτουμε τους γύρω μας. Αν όμως βλάπτουμε τον εαυτό μας; Να ανάψω ακόμα ένα τσιγάρο; </span></div>tasoosshttp://www.blogger.com/profile/01614598433277853312noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8482125000359220472.post-32362292709658146732012-08-08T15:06:00.000-07:002012-08-08T15:06:05.363-07:00Ακατανόητη Φιλοσοφική Σκέψη.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: x-small;"> <span style="color: #999999; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> <i>Ακριβώς όπως ήταν στο μυαλό μου, διάσπαρτες σκέψεις, χωρίς ροή.</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> Υπάρχουν άνθρωποι που απλά δεν ταιριάζεις μαζί τους; Σκεφτόμουν ότι υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο και ο καθένας είναι διαφορετικός έχει την δική του προσωπικότητα και τα δικά του βιώματα και ενδιαφέροντα. Ο τρόπος που θα μιλήσει είναι διαφορετικός, ο τρόπος που συμπεριφέρεται, ακόμα και το τι λέει. Τι λέει άραγε; Προφανώς μιλάει έχοντας τα δικά του ενδιαφέροντα και ασχολίες, σύμφωνα με αυτά χτίζει μια συζήτηση ή απλά τοποθετεί ένα δικό του τούβλο σ'αυτή. Όμως κατά πόσο σε αφορούν εσένα αυτά; Εννοώ πως δεν μπορεί ο κόσμος να περιστρέφεται γύρω από εσένα αλλά ούτε και γύρω απ'αυτόν. Πρέπει να βρεθεί μια χρυσή τομή ώστε να συνυπάρξετε. Ακούς τόσα άκυρα πράγματα, συζητήσεις που σου είναι εντελώς αδιάφορες και περιμένεις μέχρι να πει κάτι που σε ενδιαφέρει ώστε να αρχίσεις μια συζήτηση. Και εκεί που την αρχίζεις την κόβει συνεχίζοντας να μιλάει για άκυρα θέματα. Αυτό λέγεται "δεν υπάρχει χημεία" έτσι δεν είναι; Ίσως τελικά να μην μπορείς απλά να συνυπάρξεις με μερικούς ανθρώπους χωρίς φιλοσοφίες και συμπεράσματα. Απ'την άλλη αυτό που λένε ότι τα ετερώνυμα έλκονται και ο ένας συμπληρώνει τον άλλο; Έχει αποδειχθεί άλλωστε. Τότε γιατί να μην μπορείς μερικές φορές να αντέξεις έναν άνθρωπο και πολλές φορές να μην θες καν να μιλήσεις μαζί του; Πως μπορεί να σε συμπληρώνει ειδικά όταν έχετε εντελώς διαφορετικά ενδιαφέροντα.. Α θα μπορούσε να χρήζει συμπλήρωσης η επικοινωνία μεταξύ σας. Εννοώ πως μιλάει ο άλλος επειδή δεν μιλάς εσύ (λόγω της αδιαφορίας σου επί του θέματος), μετά σταματάει, αρχίζεις εσύ και εκείνος το ίδιο (;) Ναι εκεί ίσως χρειάζεται αλληλοσυμπλήρωση χωρίς βέβαια να επιτυγχάνεται κάτι παρά μόνο σπατάλη χρόνου. Έπειτα υπάρχουν και οι άνθρωποι που ταιριάζεις απόλυτα. Μετά γίνεστε σαν 2 σταγόνες νερού όμως είναι καλύτερα γιατί υπάρχει κατανόηση και επικοινωνία. Άραγε στις σχέσεις των ανθρώπων υπάρχει χρυσή τομή; Σε στιλ: όχι ίδιοι άνθρωποι, όχι ίδια ενδιαφέροντα αλλά παρόμοιοι άνθρωποι, παρόμοια ενδιαφέροντα. Πάντα όμως συγκρίνουμε τους άλλους σύμφωνα με τα δικά μας κριτήρια και γνώσεις δεν ξέρουμε αν τα παρόμοια ενδιαφέροντα τους είναι όντως παρόμοια ή από διαφορετική οπτική γωνία και αυτά αδιάφορα και εκεί έρχεται η φράση "δεν υπάρχει χημεία" (πάλι). Και οι παρόμοιοι άνθρωποι γίνονται διαφορετικοί. Τελικά υπάρχουν άνθρωποι που απλά ταιριάζεις μαζί τους;</span></div>tasoosshttp://www.blogger.com/profile/01614598433277853312noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8482125000359220472.post-30157328770820929172012-08-08T06:56:00.004-07:002012-08-08T06:56:46.270-07:00Bye bye camera..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;">Είχα μια πολύ ωραία κάμερα, την είχα πάρει περίπου πριν 3 χρόνια 160€. Καλοκαίρι ήταν καλή ώρα. Την χρησιμοποιούσα συνέχεια, με τους φίλους, σε γενέθλια, σε διακοπές, ταξίδια κλπ. Την είχα πάρει και στη Γερμανία τα Χριστούγεννα του 2010 και παρ'όλο το χιόνι που "είχε φάει" δεν έπαθε τίποτα. Πριν 6 μήνες είχα αποφασίσει να βγάλω φωτογραφίες με την κάμερα αυτή, τι το θελα αφού δεν θα περνούσα καμία σε κάποιο social network, ήταν καθαρά γιατί δεν είχα τι να κάνω. Έτσι όπως έβγαζα φωτογραφίες μου έρχεται η φαεινή ιδέα να την στηρίξω πάνω στον καθρέφτη εσωτερικά της ντουλάπας για καλύτερη εστίαση (;) Τι σκεφτόμουν ένας Θεός ξέρει. Έτσι λοιπόν έπεσε με τον φακό προς τα κάτω και κόλλησε εκεί. Δεν άνοιγε, ούτε έκλεινε παρά έπρεπε να βγάλω την μπαταρία για να σταματήσει να λειτουργεί. Την άφησα στην άκρη λέγοντας πως κάποτε θα την φτιάξω αλλά μετά σκεφτόμουν "Μπα δεν αξίζει, θα μου πάρουν τουλάχιστον 60 ευρώ οπότε πάω και παίρνω μια καινούρια λίγο πιο φθηνή ή με λίγα παραπάνω και την ίδια". Δεν μπήκα καν στον κόπο να κοιτάξω πόσο κοστίζει τώρα η κάμερα μου. Την είχα λοιπόν στο συρτάρι επί 6 μήνες μέχρι σήμερα που αποφάσισα να την φτιάξω μόνος μου. Πήρα ένα κατσαβιδάκι ξεβίδωσα όλες τις βίδες και την άνοιξα προσπαθώντας να φτάσω στον φακό. Προσπάθησα να βγάλω την <i>LCD</i> οθόνη αλλά μάταια γιατί είχε μια βίδα που δεν ξεβίδωνε με τίποτα, σαν να είχε κολλήσει ένα πράμα. Ξανά έβαλα όλα τα πράγματα στην θέση τους και την συναρμολόγησα. Όμως το πείσμα είναι πείσμα και αν δεν την έφτιαχνα θα έσκαγα. Μπήκα σε sites και κοίταξα αν είχαν και άλλοι παρόμοιο πρόβλημα με το δικό μου, διάβασα προσπάθησα να κάνω ό,τι ακριβώς έλεγαν αλλά τίποτα. Προσπάθησα να πιέσω μέσα τον φακό, να τον τοποθετήσω πίσω στη θέση του κυκλικά ακόμα και να τον τραβήξω. Απελπισμένος πήρα το κατσαβίδι και το έβαλα ανάμεσα στους φακούς με αποτέλεσμα να τους ξεκολλήσω εντελώς. Σκέφτομαι ε αφού βγήκε που βγήκε ας δω και τι έχει παρακάτω. Εν ολίγοις έβγαλα όσα καπάκια και όσους φακούς είχε και στη συνέχεια δεν μπορούσα να τα βάλω πίσω όπως ήταν. Την παράτησα και έψαξα να βρω πόσο κάνει σε ένα site με φθηνά προϊόντα. Κόστιζε 135€ !! Μόλις 25€ χαμηλότερα απ'ότι πριν 3 χρόνια. Δεν το πίστευα με τίποτα, περίμενα ότι θα έκανε γύρω στα 80-90€. Στεναχωρήθηκα πάρα πολύ γιατί χάλασε σε "άκυρη" στιγμή και αργότερα εγώ ο ίδιος την αποτελείωσα. Αν ήξερα ότι κόστιζε πάλι τόσο πολύ απλά θα την πήγαινα για επισκευή και θα πλήρωνα περίπου τα μισά, αλλά με την απερισκεψία μου δεν κατάφερα τίποτα. </span><br />
<span style="color: orange; font-size: large;"><b> Παρακάτω ακολουθεί μια φωτογραφία της τωρινής της κατάστασης:</b></span><br />
<span style="color: orange;"><b><br /></b></span>
<span style="color: orange;"><b><br /></b></span>
<b><span style="color: orange;"> </span><i>Do not try this at home !</i></b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi32RVMpb2A1GZN7UxAyCEinonH2AWoZWtrgle8agth7xHkhQLKUg1YR7nGMgWZx9TDLJGoO4TNMi_KMDUnajcSSKUi-3iOJDnO9bkNGnRTWErTQcr-RoSztd9AypaQCu8DnNukbXyjFZM/s1600/IMG_1430.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi32RVMpb2A1GZN7UxAyCEinonH2AWoZWtrgle8agth7xHkhQLKUg1YR7nGMgWZx9TDLJGoO4TNMi_KMDUnajcSSKUi-3iOJDnO9bkNGnRTWErTQcr-RoSztd9AypaQCu8DnNukbXyjFZM/s640/IMG_1430.JPG" width="480" /></a></div>
<span style="color: orange;"><b><br /></b></span></div>tasoosshttp://www.blogger.com/profile/01614598433277853312noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8482125000359220472.post-66104984639990770722012-08-07T13:02:00.001-07:002012-08-07T13:02:37.129-07:00My Dark Paradise<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;">Χααααα καλοκαίρι. Είμαι ο μόνος που δεν περνάει καλά και παρακαλάει να τελειώσει; </span><br />
<span style="font-size: large;"> Οι ώρες περνάνε αργά και βασανιστικά, σαν τον θάνατο. Όλη μέρα, κάθε μέρα η ίδια καθημερινότητα σαν να έχω κολλήσει στο replay. Προφανώς φταίει και το ότι φέτος δεν θα πάω διακοπές αλλά μεταξύ μας στις διακοπές βαριέμαι πιο πολύ. Σπάνια να βγω και να πω περνάω καλά ενώ όταν είχα σχολείο άσχετα με το διάβασμα η έξοδος ήταν η μικρή μου απόδραση. Μήπως όταν έχουμε κάτι για πολύ καιρό το βαριόμαστε; Ναι, έτσι πάει αλλά ποτέ δεν το εμπεδώνουμε.. Όσες φορές και αν το βιώσουμε. Βασικά τα περισσότερα απ'αυτά που ζητούσα ήρθαν, ωραία δεν νιώθω καλά παρ'όλα αυτά, δεν νιώθω γεμάτος, πλήρης μπλα μπλα μπλα. Επιπολαιότητα; Αχαριστία; όλα μαζί; δεν ξέρω το θέμα είναι ότι ήλπιζα ότι αυτό το καλοκαίρι θα ήταν τόσο διαφορετικό για πολλούς λόγους. Που να φανταζόμουν ότι θα ήταν το πιο βαρετό απ'όλα; Too drama queen όμως καταλάβετε με. </span><br />
<span style="font-size: large;"> Όχι δεν φταίω εγώ θα λέω που δεν περνάω καλά φταίνε οι άλλοι που δεν με κάνουν να αισθανθώ όμορφα. Μήπως όμως δεν δίνω το 100% μου για να τους κάνω και εγώ να περάσουν καλά;</span><br />
<span style="font-size: large;"> Πολλά ερωτηματικά μαζεύτηκαν ξαφνικά, πολύ άβολο ειδικά όταν το μοιράζεσαι με άλλους.</span><br />
<span style="font-size: large;">Το κρεβάτι αυτό που σας γράφω τώρα έχει γίνει ο παράδεισος και η κόλαση μου. Τόσο ευχάριστο μέρος μετά από μια κουραστική μέρα έστω το δεύτερο πιο ευχάριστο μετά το τσιγάρο ξεκούρασης, το ένα δεν αναιρεί το άλλο αλλά και τόσο σκληρό και βαρετό όταν κάθεσαι συνέχεια σ'αυτό. Λάθος τις περισσότερες ώρες, βγαίνουμε και λίγο είπαμε. Κατά τα άλλα όμως εδώ "καρφωμένος"ζω στον δικό μου σκοτεινό παράδεισο.</span><br />
<span style="font-size: large;"> Ας μην μιλήσουμε για το θέμα της τηλεόρασης. T-R-A-S-H με μια περιεκτικότατη λέξη. Συνεπώς δεν μπορείς να παρακολουθήσεις κάτι να "σκοτώσεις την ώρα σου".</span><br />
<span style="font-size: large;"> Καλοκαίρι είναι και θα περάσει, ποιος ξέρει ίσως αυτόν τον τελευταίο μήνα που απέμεινε να συμβεί το κάτι wow που θα με ξεσηκώσει (;)</span><br />
<span style="font-size: large;"> Εσείς να περνάτε καλά, είτε είστε διακοπές είτε όχι και να μην γκρινιάζετε, φτάνει ένας !</span><br />
</div>tasoosshttp://www.blogger.com/profile/01614598433277853312noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8482125000359220472.post-21180378090255978082012-07-04T14:56:00.001-07:002012-07-04T14:56:49.806-07:00Try to love the world starting from your city<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiW0Iy1e1RVgmzzaWsvhqQ7w_DQDGbVFDIBo4WvA06kIQPG-NCFomn4Y9ptOaNM2wo7ZKSAs7sHkHoFQIzslXweUwn5n_1zE_xrbEfERMVehy4wfEb9l9bl84fDJctHEm3p-k_7Jv6whHQ/s1600/Athens_Overview.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiW0Iy1e1RVgmzzaWsvhqQ7w_DQDGbVFDIBo4WvA06kIQPG-NCFomn4Y9ptOaNM2wo7ZKSAs7sHkHoFQIzslXweUwn5n_1zE_xrbEfERMVehy4wfEb9l9bl84fDJctHEm3p-k_7Jv6whHQ/s400/Athens_Overview.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-size: large;"> </span><div>
<span style="font-size: large;"> Αγαπάω την πόλη μου, για την ακρίβεια την λατρεύω. Μ' αρέσουν όλα σ'αυτή, τα κτίρια, τα πάρκα, οι δρόμοι, οι άνθρωποι ακόμα και οι παράξενοι ναι γιατί όχι; Άλλωστε όλοι έχουμε τις παραξενιές μας και όλοι κρύβουμε μια ιστορία πίσω μας. Το ωραίο με τις μεγάλες πόλεις είναι ότι βλέπεις τόσο κόσμο και όλοι είναι διαφορετικοί μεταξύ τους ξέρεις ότι ο κάθε άνθρωπος έχει κάτι διαφορετικό να σου διηγηθεί, διαφορετικές συνήθεις, άλλους τρόπους. Είναι μαγικό το πόσα μπορείς να ανακαλύψεις γύρω σου και πάντα θα μαθαίνεις κάτι καινούριο που ίσως να σε συναρπάσει. Πολλοί αντιπαθούν τις μεγάλες πόλεις λόγω του καυσαερίου, των γρήγορων ρυθμών ζωής και της αποξένωσης του κόσμου. Η αλήθεια ίσως να είναι αυτή όμως με την ίδια λογική μπορεί κάποιος να αντιπαθεί στην εξοχή τα κουνούπια, τη βροχή ή την πολλή ζέστη, το κουτσομπολιό των ανθρώπων και τον περιορισμό σε προϊόντα σε σχέση με την ποικιλία της πόλης. Όλα είναι σχετικά ανάλογα με το που έχει συνηθίσει κανείς. Από μικρός στην πόλη συνήθισα τις ιδιοτροπίες της τώρα όλα φαίνονται τόσο οικεία που αν τα αποχωριστώ θα μου κακοφανεί, ακόμα και το καυσαέριο! Ακούγονται όλα τόσο υπερβολικά όμως νιώθω ότι πρέπει να τα μοιραστώ μαζί σας εξάλλου δεν είναι τυχαία η ονομασία του blog. Υπερβολικά ή όχι δεν παύουν να είναι συναισθήματα και σκέψεις.. Ποιός άνθρωπος μπορεί να χαρακτηρίσει και να περιορίσει αυτά με απόλυτη σιγουριά; Περπατάς σε όλα αυτά τα στενάκια που σου θυμίζουν την Αθήνα που βλέπεις σε παλιές κλασσικές ελληνικές ταινίες, βλέπεις τον Παρθενώνα και αισθάνεσαι υπερήφανος και δυνατός, σε διαπερνά ένα κύμα γαλήνης και ηρεμίας. Πως τον έφτιαξαν πριν τόσα χρόνια; Πως ανέβασαν τις πέτρες εκεί πάνω και πως διατηρήθηκε μέχρι σήμερα... σκέφτεσαι. Χάνεσαι μέσα στην πόλη και τον ρυθμό της, μέσα στην μελωδία των εκατοντάδων χιλιάδων αυτοκινήτων, την βαβούρα και τη σκόνη. Μπορούμε όμως να γίνουμε μαέστροι και να καλμάρουμε-κατευθύνουμε την ορχήστρα αυτή, με το πέρασμα του χρόνου φυσικά. </span></div>
</div>tasoosshttp://www.blogger.com/profile/01614598433277853312noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8482125000359220472.post-2011528197585220112012-06-17T05:11:00.001-07:002012-06-17T05:11:26.091-07:00Summertime Madness<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;">Το καλοκαίρι έφτασε και αυτό το καταλαβαίνεις όχι απ'την ζέστη και τα κουνούπια αλλά απ'τον δροσερό αέρα το βράδυ και τις πολυάριθμες εξόδους που έχουν αρχίσει προ πολλού. Είναι τόσο όμορφα να ξέρεις ότι το συσσωρευμένο άγχος όλης της χρονιάς "εξατμίζεται" σε μόνο 3 μήνες. Είναι τόσο όμορφο να βγαίνεις με καλούς φίλους, να γνωρίζεις κόσμο, να γυρνάς νωρίς το πρωί και να είσαι ξένοιαστος. Πηγαίνεις για μπάνιο και το βράδυ βγαίνεις σε καινούρια μέρη που δεν τα είχες ξαναδεί ή και στα ίδια αρκεί να περνάς καλά. Ας υποδεχτούμε το καλοκαίρι με ένα τεράστιο χαμόγελο !</span></div>tasoosshttp://www.blogger.com/profile/01614598433277853312noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8482125000359220472.post-32496110534992507862012-01-06T07:53:00.000-08:002012-01-06T07:57:45.829-08:00Superficial Feelings.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="color: #bf9000; font-size: large;"><a href="http://www.youtube.com/watch?v=tzp_7uBU0kY" target="_blank">Fool In Love - Rihanna</a></span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">Καλησπέρα, σήμερα 6 Ιανουαρίου 2012 (Καλή χρονιά επί της ευκαιρίας). Ο καιρός έξω είναι βροχερός εδώ στην Αθήνα, έως καταθλιπτικός. Πολλοί από εμάς σκεφτόμαστε ένα πρόσωπο που θα θέλαμε να είχαμε τώρα κοντά μας. να μας αγκαλιάζει και να μας λέει πόσο μας αγαπάει. Είναι αυτό που νιώθεις Hopeless Romantic . Η αγάπη βρίσκεται εκεί έξω και δεν κοιτάει ούτε ηλικία, ούτε ομορφιά, ούτε φύλο, μόνο συναισθήματα. Όποιος έχει καλή καρδιά θα ευτυχίσει, αυτός που νοιάζεται και μπορεί να δοθεί ολοκληρωτικά σε μια σχέση κάθε άλλο παρά κερδισμένος θα βγει. Δυστυχώς είμαστε όλοι επιφανειακοί και αυτά δεν τα κοιτάμε. Προσέχουμε μόνο την εξωτερική ομορφιά και αυτό που βγάζει ο άλλος στον κόσμο, όχι αυτό που είναι. Αν όλοι ψάχναμε να βρούμε το άτομο που μας ταιριάζει, που μας συμπληρώνει όπως ένα κομμάτι παζλ το άλλο κανείς δεν θα ήταν μόνος, ούτε τώρα, ούτε ποτέ. Τα διαζύγια θα ήταν μηδαμινά. Όλα αυτά περί έρωτα που με τα χρόνια περνάει, αλλά μένει η αγάπη, για μένα είναι βλακείες. Απλά μετά από καιρό το ζευγάρι θεωρεί τον σύντροφο του δεδομένο, ότι θα είναι πάντα εκεί, αυτό γίνεται είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα.. Όμως είναι λάθος. Ο έρωτας μπορεί να αναζωογονηθεί με τις πιο απλές κινήσεις.. μπορεί να μας χαράξει τόσο δυνατά που δεν θα φύγει ποτέ! Καλό θα ήταν να μπορούσαμε να ψάξουμε βαθιά στον άλλον όταν τον κοιτάμε στα μάτια, να ανακαλύψουμε τις πραγματικές του προθέσεις και τα αληθινά του αισθήματα. Εξάλλου τα μάτια είναι οι πύλες του μυαλού.. Καλό είναι να εφαρμόσουμε έστω και ένα ρητό. Αυτά είχα να πω περί αγάπης-έρωτα.. Μιας και η ημέρα είναι τέτοια..</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>tasoosshttp://www.blogger.com/profile/01614598433277853312noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8482125000359220472.post-17532333331716710592011-12-01T07:35:00.000-08:002011-12-01T07:35:58.282-08:00Μια Πύλη, ένας κόσμος, ένα τίποτα..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Συνήθως οι άνθρωποι που δεν βρίσκουν κάτι ενδιαφέρον στη ζωή καταφεύγουν στην Πύλη. Σ'αυτό το χρωματιστό τετράγωνο κουτί που σε περνάει στον άλλον κόσμο. Εκεί κανείς δεν μπορεί να σε βλάψει σωματικά, εκεί με ένα μόνο κλικ κοιμήθηκες, με άλλο ξύπνησες. Αν δεν έχεις διάθεση δεν μιλάς, αν δεν θέλεις να σε βλέπουν μπορείς.. Άνθρωποι που απλά μπαινοβγαίνουν στην Πύλη για διασκέδαση, άνθρωποι που δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτήν. Όλοι είναι εκεί, καλοί, κακοί, μεγάλοι, μικροί μόνο που εκεί, εσύ επιλέγεις, εσύ τους αφήνεις να μπουν στην "ζωή" σου. Ξέρεις όμως ότι είσαι μόνος, με μοναδική παρέα το χρωματιστό κουτί. Η δημοτικότητα σου ανεβαίνει αλλά η κοινωνικότητα κατεβαίνει, χάνεις κάθε ενδιαφέρον, αποσυντονίζεσαι, απομακρύνεσαι, χάνεσαι ολοκληρωτικά... Ας το δούμε αντίθετα: Μήπως ο κοινωνικός άμεσος και έμμεσος περίγυρος σε οδήγησε στην Πύλη; Όταν όλοι σου γυρνούν την πλάτη και η αναζήτηση της ευτυχίας έγκειται σε πράγματα πέρα από το "όριο" ; Όταν η αγάπη που εισπράττεις είναι μόνο από την οικογένεια; Τότε αναζητάς την αγάπη, την ευτυχία, την συμπόνοια και την επιβεβαίωση μέσα στην Πύλη. Πολλές φορές το εισπράττεις και ισχύει, άλλες το εισπράττεις και δεν ισχύει. Τις περισσότερες όμως φορές πληγώνεσαι. Όσο πιο πολύ σε πληγώνουν τόσο πιο πολύ εθίζεσαι.. Η Πύλη είναι ανοιχτή όλες τις ώρες, εκεί δεν υπάρχει ύπνος μόνο ξάγρυπνοι φύλακες της. Πιστεύεις ότι σου κάνει καλό; ότι σε βοηθά να ξεφύγεις; Αν περάσεις δύσκολα θα πεις "Βγαίνω" , και αν τα καταφέρεις η Πύλη σου δίνει την ευκαιρία να ξαναξυπνήσεις πάλι μόνο με ένα κλικ. Είσαι αθάνατος, δύσκολα θα "πεθάνεις". Θα κάθεσαι μπροστά στο φως περιμένοντας τον ήχο, το πέταγμα, συνεπώς την επιβεβαίωση. Θα έρθουν; Πόσο αντέχεις; Μην μπαίνεις στην Πύλη, μπες στην ζωή. Κάνε το "κλικ" από θέληση, όχι από αναγκασμό. </span></div>tasoosshttp://www.blogger.com/profile/01614598433277853312noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8482125000359220472.post-57067212898521946132011-09-06T15:16:00.000-07:002011-09-06T15:16:11.526-07:00Au revoir Καλοκαιράκι!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Έτσι λοιπόν ένα υπέροχο καλοκαίρι πέρασε.. Αφήνουμε πίσω τις παραλίες, τα ποτά, τις βόλτες και τα ξενύχτια και ετοιμαζόμαστε για τον χειμώνα.. Ανοίγουν τα σχολεία, οι εργαζόμενοι επιστρέφουν στις δουλειές τους και όλα ξανά μπαίνουν σε τάξη. Η αλήθεια είναι πως πέρασα πολύ καλά αυτό το καλοκαίρι και θα στεναχωρηθώ που θα μας αφήσει.. Πλέον ο χειμώνας θα μας σκεπάζει με το κρύο του κάθε μέρα μέχρι το επόμενο ραντεβού του με το καλοκαίρι..Αλλά δεν πτοούμαστε.. Οι καρδιές μας είναι ακόμα ζεστές. 3 μήνες είναι αυτοί... Πάντως πέρα απ'τις διακοπές και τον χαβαλέ ελπίζω να γνωρίσατε και άτομα που τον χειμώνα θα σας κάνουν να θυμάστε το καλοκαίρι του ΄11.. Άτομα που ξέρουν να σας κρατούν συντροφιά.. Αντίο λοιπόν θα τα πούμε του χρόνου. Όχι εμείς, το καλοκαίρι! </span></div>tasoosshttp://www.blogger.com/profile/01614598433277853312noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8482125000359220472.post-49147443641893344772011-07-18T06:50:00.000-07:002011-07-18T06:50:39.214-07:00Τι Θεωρώ Τέχνη;<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Τέχνη λοιπόν αγαπητοί αναγνώστες δεν είναι ο κάθε καλλιτέχνης ή ο κάθε πίνακας ή το κάθε ρούχο... Για την ακρίβεια δεν μπορούμε να θεωρούμε τέχνη το κάθε τι που μας "πλασάρεται" πρέπει εμείς οι ίδιοι να το κρίνουμε και να αποφασίσουμε.. Εννοείται βέβαια πως πρέπει να γνωρίζουμε κάποια πράγματα πριν ανοίξουμε το στόμα μας! Ένας πίνακας με 10 χρώματα πεταμένα σε έναν καμβά χαρακτηρίζεται ως έργο τέχνης, στη συνέχεια οι περισσότεροι "ξερόλες" αναπαράγουν αυτή την έκφραση θέλοντας να δείξουν ότι κάτι γνωρίζουν.. Λάθος μεγάλο. Ίσως να είναι έργο τέχνης αλλά εσύ πως μπορείς να το ξέρεις εάν δεν έχεις μελετήσει ή ακούσει για τον δημιουργό; Για να το ξέρεις αυτό πρέπει να προσπαθήσεις να μπεις στο πνεύμα του.. Να δεις τι σκεφτόταν την ώρα που πετούσε τα χρώματα στον καμβά, να δεις εάν τα χρώματα είναι έντονα και ζωηρά, έτσι θα καταλάβεις την διάθεση του την ώρα που το έκανε. Τότε ναι είναι τέχνη γιατί εκφράζονται τα συναισθήματα του ζωγράφου όπως ακριβώς ήθελε να τα αποδώσει...Έχει πετύχει αυτό που προσπάθησε. Για μένα αυτό είναι τέχνη.. <u>Όχι μόνο</u> το πρωτοποριακό - προκλητικό.. Το ίδιο ισχύει και για τα υπόλοιπα που μπορούν να χαρακτηριστούν ως τέχνη! </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Μιλάω πάντα για προσωπικές μου απόψεις!</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />
</span>tasoosshttp://www.blogger.com/profile/01614598433277853312noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8482125000359220472.post-13137420246597179482011-07-09T08:20:00.000-07:002011-07-09T08:20:45.482-07:00Βασικές Διαφορές μεταξύ Έλληνα & Γερμανού! (Σατυρικό)<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Ας δούμε λοιπόν πως συμπεριφέρεται ένας Έλληνας και ένας Γερμανός σε διάφορες καταστάσεις. Για παράδειγμα το φαγητό!</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Ο Έλληνας θα πάρει το πιάτο του και θα κάτσει μπροστά στην τηλεόραση να φάει, ο Γερμανός θα φάει στην κουζίνα. Ο Έλληνας θα κάνει στην άκρη όλα τα πράγματα πάνω απ'το τραπέζι για να ακουμπήσει ενώ ο Γερμανός θα στρώσει ένα πετσετάκι για να μην λερώσει.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Όταν τελειώσει με το γεύμα, ο Έλληνας θα δει ποδόσφαιρο περιμένοντας κάποιον άλλον να του μαζέψει το πιάτο. Απ'την άλλη ο Γερμανός προσεχτικά και σχολαστικά θα μαζέψει αυτά που έκανε, θα καθαρίσει το τραπέζι και θα βάλει το πιάτο και όλα τα σχετικά στο πλυντήριο πιάτων! Χαχα βλέπετε πως εμείς σαν λαός είμαστε πιο χαλαροί σε σχέση με άλλους λαούς, επέλεξα τους Γερμανούς μιας και περιμένουμε δάνειο απ'την Μερκελ και γενικότερα είναι στην επικαιρότητα! </span>tasoosshttp://www.blogger.com/profile/01614598433277853312noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8482125000359220472.post-91480653292690047022011-07-02T07:26:00.000-07:002011-07-02T07:26:24.903-07:00Και ποιο είναι το μέλλον μας?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Είμαι 16 και έχω κάποια όνειρα όπως και η πλειοψηφία των εφήβων. Θέλω να περάσω σε κάποια σχολή ώστε να ξέρω ότι θα αποκαταστηθώ επαγγελματικά στο μέλλον. Όμως τι γίνεται όταν το κράτος το ίδιο μου το στερεί αυτό? Δεν ήταν επιλογή μου να φτάσουν τα πράγματα μέχρι εδώ και δεν φταίω εγώ που κάποιοι κατακρεούργησαν το κράτος και τον θεσμό του κράτους. Τι και αν εμείς ήμαστε οι θεμελιωτές της δημοκρατίας? Δεν μου λέει κάτι γιατί πλέον δεν υφίσταται. Ο "Χ" και ο "Ψ" πολιτικός φρόντισαν για αυτό.. Επανέρχομαι στο μέλλον μου, όχι μόνο το δικό μου αλλά και χιλιάδων άλλων νέων, τι θα απογίνουμε? θα πρέπει να ξενιτευτούμε για να μπορέσουμε να ζήσουμε? Υπάρχουν παιδιά με τόσα πτυχία, σπουδές, γνώσεις που δεν έχουν ΔΟΥΛΕΙΑ. Αφού δεν έχουν αυτοί γιατί να έχω αργότερα εγώ?</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Μήπως τελικά το εκπαιδευτικό σύστημα δεν λειτούργησε? τόσα ερωτήματα, τόσες έννοιες... Σε 2 χρόνια δίνω πανελλήνιες αλλά ποιος ο λόγος να "ξεπατωθώ" στο διάβασμα αν ξέρω ότι αργότερα δεν θα έχω δουλειά? δώρον άδωρον! Το μόνο που μπορώ να ελπίζω είναι ότι κάποια μέρα τα πράγματα θα αλλάξουν όχι μόνο για την δική μας την γενιά αλλά και για τις επόμενες.. </span></div>tasoosshttp://www.blogger.com/profile/01614598433277853312noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8482125000359220472.post-10555575356344453362011-06-27T14:05:00.000-07:002011-06-27T14:09:26.653-07:00Ταξίδια σε όμορφες χώρες και μέρη..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Από μικρό παιδί μου άρεσαν πολύ τα ταξίδια.. Μπορώ να πω ότι έχω κάνει πολλά και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Στην ηλικία των 3 χρόνων έκανα το πρώτο μου από Γερμανία (όπου και γεννήθηκα) στην Ελλάδα.. (από όπου κατάγομαι). Μετά στα 8 μου χρόνια οι γονείς μου με "έστελναν" στο χωριό , τότε άλλωστε εκδηλώθηκε και η αγάπη μου για τα αεροπλάνα συνεπώς και για τα ταξίδια.. Ένιωθα τόσο ωραία που μπορούσα να δω τον κόσμο από ψηλά και να αφεθώ με τις σκέψεις μου πάνω απ'τα σύννεφα, μπορούσα σχεδόν να ακουμπήσω μερικά απ'αυτά..Αφού λοιπόν είχα πάει σε πολλές πόλεις και χωριά στην Ελλάδας, με τους γονείς μου φυσικά, ήθελα να ταξιδέψω στο εξωτερικό.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"> Ήμουν πλέον 15.5 όταν πήγα στην Γερμανία για Χριστούγεννα. Ήταν τόσο όμορφα, είδα το μέρος που γεννήθηκα, τον τρόπο ζωής του λαού αυτού, την κουλτούρα, την γλώσσα τους, τα διαφορετικά τοπία και τον καιρό.. 'Ολα πανέμορφα. Μετά από 3 περίπου μήνες πήγα στην Ολλανδία, με πρόγραμμα ανταλλαγής μαθητών, επίσης πανέμορφα.. Άλλη κουλτούρα, άλλος κόσμος όλα τόσο διαφορετικά αλλά και τόσο ίδια.. Ένιωθες μία απέραντη και ανεξήγητη ελευθερία, ένα αίσθημα λαχτάρας να δεις όλο και πιο πολλά πράγματα..</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Με το να ταξιδεύει κανείς σε ξένες χώρες μαθαίνει τόσα πολλά τόσο για την χώρα την οποία επισκέπτεται αλλά και για την δική του αφού εκτιμά τον πολιτισμό την γλώσσα και τον τρόπο ζωής της..</span><br />
<br />
</div>tasoosshttp://www.blogger.com/profile/01614598433277853312noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8482125000359220472.post-19508928050888222542011-06-27T10:36:00.000-07:002012-01-13T08:45:30.501-08:00Οι χαρές τις ζωής, όπως εγώ τις βλέπω.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWkb9o8bS6sI4fGfisTqEnSmHvdGqPJiuCrAZjdh7C3v7g-MIaH-RvZvy_eVVXbKhTSp083GGRYsmofY1-z53YF2BvXSXlxkJXevV6ix-9SOWWJzPKMtiY8dmKii5GpR1-GhrrQzii1H0/s1600/best+sunshine.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="297" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWkb9o8bS6sI4fGfisTqEnSmHvdGqPJiuCrAZjdh7C3v7g-MIaH-RvZvy_eVVXbKhTSp083GGRYsmofY1-z53YF2BvXSXlxkJXevV6ix-9SOWWJzPKMtiY8dmKii5GpR1-GhrrQzii1H0/s400/best+sunshine.jpg" width="400" /></a></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<blockquote><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Οι χαρές τις ζωής κρύβονται σε πολλά και απλά πράγματα της καθημερινότητας μας.. Οι φίλοι μας που θα μας συμπαρασταθούν σε όποια δύσκολη στιγμή και θα μας κάνουν να αισθανθούμε όμορφα, η οικογένεια μας, μία βόλτα, μία καλή κουβέντα, ένα οικείο πρόσωπο, μία συζήτηση πάνω σε ένα θέμα.. Ακόμα και ο καφές που θα πιούμε, το κρουασάν που θα μοιραστούμε, η χειρονομία βοηθείας, το κους-κους στο μπαλκόνι και το δροσερό αεράκι του καλοκαιριού συμβάλλουν στην ψυχική ευεξία..</span><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Ακόμα και αυτά που μας φαίνονται ασήμαντα: το κρύο νερό που θα πέσει πάνω μας και θα μας προκαλέσει ένα συναίσθημα "ανατριχίλας" και ο ήλιος που θα μας χτυπήσει κατάματα κάνοντας μας να δυσφορήσουμε προς στιγμήν.. 'Ολα αυτά που τα θεωρούμε απλά και δεδομένα είναι αυτά που πραγματικά μας κάνουν να νιώθουμε όμορφα, αυτά, για τα οποία αδιαφορούμε, μπορούν να μας δώσουν να καταλάβουμε το νόημα της ζωής αρκεί την επόμενη φορά να προσπαθήσουμε να τα δούμε με "άλλο μάτι"..</span></blockquote></div>tasoosshttp://www.blogger.com/profile/01614598433277853312noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8482125000359220472.post-16188115523097766252011-06-26T03:43:00.000-07:002011-06-26T03:50:21.533-07:00Μόδα & Στιλ, παροδικότητα & μονιμότητα.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-oPqJSOXnklc/Tgb8XCQ471I/AAAAAAAAAEY/uaWXXB3VuVc/s1600/kirrilyjohnstonmelbourn.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-oPqJSOXnklc/Tgb8XCQ471I/AAAAAAAAAEY/uaWXXB3VuVc/s320/kirrilyjohnstonmelbourn.jpg" width="320" /></a></div><div><br />
</div><div><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Οι πιο πολλοί ίσως γνωρίζουν ότι η μόδα "πάει και έρχεται" ενώ το στιλ είναι μόνιμο και προσωπικό. Η μόδα προωθείται από μεγάλους οίκους που οι περισσότεροι έχουν ως σκοπό την διαφήμιση, αρκετές φορές μας περνάνε το "άσχημο" ως ωραίο μόνο και μόνο επειδή είναι δικό τους. Καλό θα ήταν από μέρους μας να είμαστε επιφυλακτικοί και να έχουμε κρίση και άποψη.. Φυσικά και είναι ωραίο να έχεις ένα ρούχο επώνυμης μάρκας, σου δίνει κύρος, αλλά σε 3-4 μήνες θα "φύγει" απ'την αγορά και θα θεωρείτε last year. Απ'την άλλη το στιλ είναι προσωπικό και δεν εξαγοράζεται από κανέναν οίκο μόδας. Μένει στον χρόνο και διαμορφώνεται όπως εμείς θέλουμε, ακόμα εκφράζει την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου!</span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Για μένα οι οίκοι μόδας είναι ιδεο- δότες, μπορούν να δώσουν κάποιες ιδέες και εμείς να τις αξιολογήσουμε προσαρμόζοντας τις στα δικά μας δεδομένα, Επίσης μπορούμε να προσθέσουμε μία δική μας πινελιά ,η οποία άλλωστε χαρακτηρίζει και το στιλ του κάθε ανθρώπου, έτσι ένα ρούχο το κάνουμε να φαίνεται ξεχωριστό και όχι κοινό.</span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Η μόδα κάποτε θα φύγει και θα ανακυκλωθεί περιοδικά ενώ το στιλ θα μείνει και θα μας χαρακτηρίζει για όλη μας την ζωή..</span></div><div><br />
</div></div>tasoosshttp://www.blogger.com/profile/01614598433277853312noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8482125000359220472.post-66611273009285348282011-06-25T11:14:00.000-07:002011-06-25T11:16:51.597-07:00Ο Σεβασμός & η Εμπιστοσύνη χρόνια χτίζονται και σε δευτερόλεπτα καταρρέουν!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Ένα πράγμα που μου την "δίνει" είναι η εκμετάλλευση, σε οποιαδήποτε μορφή και αν είναι αυτή. έχω ανεκτικότητα, δείχνω καλοσύνη, και πάνω απ'όλα <u>σέβομαι</u> τα θέλω και τα πρέπει του άλλου.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Όταν λοιπόν κάποιος εκμεταλλεύεται όλα αυτά τα παραπάνω και με θεωρεί δεδομένο προβάλλω κάποια αντίρρηση/αντίσταση. Δεν μπορώ να δεχθώ ότι κάποιος παίζει μαζί μου, και όταν θα καταλάβω ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο δυστυχώς νευριάζω τόσο πολύ που μπορεί να πω πράγματα τα οποία θα μετανιώσω.Ακόμα δέχομαι τα λάθη μου και προσπαθώ να μπω στην ψυχολογία του άλλου και να ταυτιστώ για να δω πως αισθάνεται. Αυτό που δεν μπορώ να δεχθώ όμως είναι να μου λένε ότι έχω άδικο ενώ ξέρω πολύ καλά ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Σεβασμό λοιπόν θεωρώ να εκτιμάς την προσωπικότητα του άλλου, τις ανάγκες του, τα πιστεύω του και το πως μπορεί να νιώσει με την συμπεριφορά σου..</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Ευχαριστώ που διαβάσετε το κείμενο και ελπίζω να μην σας τύχει κάτι τέτοιο..</span></div>tasoosshttp://www.blogger.com/profile/01614598433277853312noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8482125000359220472.post-69843522988890928642011-06-25T08:46:00.001-07:002011-06-25T09:06:19.415-07:00Πως καταλαβαίνεις ότι δεν έχεις με ποιόν να βγείς (και είναι Σάββατο)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Σήμερα ομολογώ πως ήταν μια ταραχώδης ημέρα και θέλω να ξεσκάσω..Νομίζω ότι ένας καφές θα ήταν αρκετός.</span><br />
<div><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Είναι Σάββατο απόγευμα και ψάχνεις κάποιον να βγεις.</span><br />
<div><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Όταν λοιπόν η κολλητή σου έχει επισκέψεις και δεν μπορεί να φύγει, όταν ο κολλητός σου έχει να πάει σε γενέθλια. Τότε είσαι μερικώς μόνος.</span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να κοιτάξεις τις επαφές σου και να δείς τι "παίζει".</span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Έχοντας ξεψαχνίσει όλες τις επαφές δίχως αποτέλεσμα, όλοι είναι απασχολημένοι, είσαι πλέον ολικώς μόνος και σκέφτεσαι δύο πράγματα:</span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">1) ή με αποφεύγουν</span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">2) όντως έχουν κάποια άλλη δουλειά..</span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Συνεπώς καταλήγεις σε ένα συμπέρασμα: </span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Θα κάτσεις μέσα και θα δεις ταινία με αγκαλιά τα pop corn!</span></div></div><div>ναι ναι ναι άλλο ένα Σαββατόβραδο θα κάτσω μέσα...</div><div><br />
</div></div>tasoosshttp://www.blogger.com/profile/01614598433277853312noreply@blogger.com2