Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012

Try to love the world starting from your city

 
 Αγαπάω την πόλη μου, για την ακρίβεια την λατρεύω. Μ' αρέσουν όλα σ'αυτή, τα κτίρια, τα πάρκα, οι δρόμοι, οι άνθρωποι ακόμα και οι παράξενοι ναι γιατί όχι; Άλλωστε όλοι έχουμε τις παραξενιές μας και όλοι κρύβουμε μια ιστορία πίσω μας. Το ωραίο με τις μεγάλες πόλεις είναι ότι βλέπεις τόσο κόσμο και όλοι είναι διαφορετικοί μεταξύ τους ξέρεις ότι ο κάθε άνθρωπος έχει κάτι διαφορετικό να σου διηγηθεί, διαφορετικές συνήθεις, άλλους τρόπους. Είναι μαγικό το πόσα μπορείς να ανακαλύψεις γύρω σου και πάντα θα μαθαίνεις κάτι καινούριο που ίσως να σε συναρπάσει. Πολλοί αντιπαθούν τις μεγάλες πόλεις λόγω του καυσαερίου, των γρήγορων ρυθμών ζωής και της αποξένωσης του κόσμου. Η αλήθεια ίσως να είναι αυτή όμως με την ίδια λογική μπορεί κάποιος να αντιπαθεί στην εξοχή τα κουνούπια, τη βροχή ή την πολλή ζέστη, το κουτσομπολιό των ανθρώπων και τον περιορισμό σε προϊόντα σε σχέση με την ποικιλία της πόλης. Όλα είναι σχετικά ανάλογα με το που έχει συνηθίσει κανείς. Από μικρός στην πόλη συνήθισα τις ιδιοτροπίες της τώρα όλα φαίνονται τόσο οικεία που αν τα αποχωριστώ θα μου κακοφανεί, ακόμα και το καυσαέριο! Ακούγονται όλα τόσο υπερβολικά όμως νιώθω ότι πρέπει να τα μοιραστώ μαζί σας εξάλλου δεν είναι τυχαία η ονομασία του blog. Υπερβολικά ή όχι δεν παύουν να είναι συναισθήματα και σκέψεις.. Ποιός άνθρωπος μπορεί να χαρακτηρίσει και να περιορίσει αυτά με απόλυτη σιγουριά; Περπατάς σε όλα αυτά τα στενάκια που σου θυμίζουν την Αθήνα που βλέπεις σε παλιές κλασσικές ελληνικές ταινίες, βλέπεις τον Παρθενώνα και αισθάνεσαι υπερήφανος και δυνατός, σε διαπερνά ένα κύμα γαλήνης και ηρεμίας. Πως τον έφτιαξαν πριν τόσα χρόνια; Πως ανέβασαν τις πέτρες εκεί πάνω και πως διατηρήθηκε μέχρι σήμερα... σκέφτεσαι. Χάνεσαι μέσα στην πόλη και τον ρυθμό της, μέσα στην μελωδία των εκατοντάδων χιλιάδων αυτοκινήτων, την βαβούρα και τη σκόνη. Μπορούμε όμως να γίνουμε μαέστροι και να καλμάρουμε-κατευθύνουμε την ορχήστρα αυτή, με το πέρασμα του χρόνου φυσικά.