Τι Θεωρώ Τέχνη;

Τέχνη λοιπόν αγαπητοί αναγνώστες δεν είναι ο κάθε καλλιτέχνης ή ο κάθε πίνακας ή το κάθε ρούχο... Για την ακρίβεια δεν μπορούμε να θεωρούμε τέχνη το κάθε τι που μας "πλασάρεται" πρέπει εμείς οι ίδιοι να το κρίνουμε και να αποφασίσουμε.. Εννοείται βέβαια πως πρέπει να γνωρίζουμε κάποια πράγματα πριν ανοίξουμε το στόμα μας! Ένας πίνακας με 10 χρώματα πεταμένα σε έναν καμβά χαρακτηρίζεται ως έργο τέχνης, στη συνέχεια οι περισσότεροι "ξερόλες" αναπαράγουν αυτή την έκφραση θέλοντας να δείξουν ότι κάτι γνωρίζουν.. Λάθος μεγάλο. Ίσως να είναι έργο τέχνης αλλά εσύ πως μπορείς να το ξέρεις εάν δεν έχεις μελετήσει ή ακούσει για τον δημιουργό; Για να το ξέρεις αυτό πρέπει να προσπαθήσεις να μπεις στο πνεύμα του.. Να δεις τι σκεφτόταν την ώρα που πετούσε τα χρώματα στον καμβά, να δεις εάν τα χρώματα είναι έντονα και ζωηρά, έτσι θα καταλάβεις την διάθεση του την ώρα που το έκανε. Τότε ναι είναι τέχνη γιατί εκφράζονται τα συναισθήματα του ζωγράφου όπως ακριβώς ήθελε να τα αποδώσει...Έχει πετύχει αυτό που προσπάθησε. Για μένα αυτό είναι τέχνη.. Όχι μόνο το πρωτοποριακό - προκλητικό..  Το ίδιο ισχύει και για τα υπόλοιπα που μπορούν να χαρακτηριστούν ως τέχνη! 
Μιλάω πάντα για προσωπικές μου απόψεις!

Βασικές Διαφορές μεταξύ Έλληνα & Γερμανού! (Σατυρικό)

Ας δούμε λοιπόν πως συμπεριφέρεται ένας Έλληνας και ένας Γερμανός σε διάφορες καταστάσεις. Για παράδειγμα το φαγητό!
Ο Έλληνας θα πάρει το πιάτο του και θα κάτσει μπροστά στην τηλεόραση να φάει, ο Γερμανός θα φάει στην κουζίνα. Ο Έλληνας θα κάνει στην άκρη όλα τα πράγματα πάνω απ'το τραπέζι για να ακουμπήσει ενώ ο Γερμανός θα στρώσει ένα πετσετάκι για να μην λερώσει.
Όταν  τελειώσει με το γεύμα, ο Έλληνας θα δει ποδόσφαιρο περιμένοντας κάποιον άλλον να του μαζέψει το πιάτο. Απ'την άλλη ο Γερμανός προσεχτικά και σχολαστικά θα μαζέψει αυτά που έκανε, θα καθαρίσει το τραπέζι και θα βάλει το πιάτο και όλα τα σχετικά στο πλυντήριο πιάτων! Χαχα βλέπετε πως εμείς σαν λαός είμαστε πιο χαλαροί σε σχέση με άλλους λαούς, επέλεξα τους Γερμανούς μιας και περιμένουμε δάνειο απ'την Μερκελ και γενικότερα είναι στην επικαιρότητα! 

Και ποιο είναι το μέλλον μας?

Είμαι 16 και έχω κάποια όνειρα όπως και η πλειοψηφία των εφήβων. Θέλω να περάσω σε κάποια σχολή ώστε να ξέρω ότι θα αποκαταστηθώ επαγγελματικά στο μέλλον. Όμως τι γίνεται όταν το κράτος το ίδιο μου το στερεί αυτό? Δεν ήταν επιλογή μου να φτάσουν τα πράγματα μέχρι εδώ και δεν φταίω εγώ που κάποιοι κατακρεούργησαν το κράτος και τον θεσμό του κράτους. Τι και αν εμείς ήμαστε οι θεμελιωτές της δημοκρατίας? Δεν μου λέει κάτι γιατί πλέον δεν υφίσταται. Ο  "Χ" και ο "Ψ" πολιτικός φρόντισαν για αυτό.. Επανέρχομαι στο μέλλον μου, όχι μόνο το  δικό μου αλλά και χιλιάδων άλλων νέων, τι θα απογίνουμε? θα πρέπει να ξενιτευτούμε για να μπορέσουμε να ζήσουμε? Υπάρχουν παιδιά με τόσα πτυχία, σπουδές, γνώσεις που δεν έχουν ΔΟΥΛΕΙΑ. Αφού δεν έχουν αυτοί γιατί να έχω αργότερα εγώ?
Μήπως τελικά το εκπαιδευτικό σύστημα δεν λειτούργησε? τόσα ερωτήματα, τόσες έννοιες... Σε 2 χρόνια δίνω πανελλήνιες αλλά ποιος ο λόγος να "ξεπατωθώ" στο διάβασμα αν ξέρω ότι αργότερα δεν θα έχω δουλειά? δώρον άδωρον! Το μόνο που μπορώ να ελπίζω είναι ότι κάποια μέρα τα πράγματα θα αλλάξουν όχι μόνο για την δική μας την γενιά αλλά και για τις επόμενες..