Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

Μια Πύλη, ένας κόσμος, ένα τίποτα..

Συνήθως οι άνθρωποι που δεν βρίσκουν κάτι ενδιαφέρον στη ζωή καταφεύγουν στην Πύλη. Σ'αυτό το χρωματιστό τετράγωνο κουτί που σε περνάει στον άλλον κόσμο. Εκεί κανείς δεν μπορεί να σε βλάψει σωματικά, εκεί με ένα μόνο κλικ κοιμήθηκες, με άλλο ξύπνησες. Αν δεν έχεις διάθεση δεν μιλάς, αν δεν θέλεις να σε βλέπουν μπορείς.. Άνθρωποι που απλά  μπαινοβγαίνουν στην Πύλη για διασκέδαση, άνθρωποι που δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτήν. Όλοι είναι εκεί, καλοί, κακοί, μεγάλοι, μικροί μόνο που εκεί, εσύ επιλέγεις, εσύ τους αφήνεις να μπουν στην "ζωή" σου. Ξέρεις όμως ότι είσαι μόνος, με μοναδική παρέα το χρωματιστό κουτί. Η δημοτικότητα σου ανεβαίνει αλλά η κοινωνικότητα κατεβαίνει, χάνεις κάθε ενδιαφέρον, αποσυντονίζεσαι, απομακρύνεσαι, χάνεσαι ολοκληρωτικά... Ας το δούμε αντίθετα: Μήπως ο κοινωνικός άμεσος και έμμεσος περίγυρος σε οδήγησε στην Πύλη; Όταν όλοι σου γυρνούν την πλάτη και η αναζήτηση της ευτυχίας έγκειται σε πράγματα πέρα από το "όριο" ; Όταν η αγάπη που εισπράττεις είναι μόνο από την οικογένεια; Τότε αναζητάς την αγάπη, την ευτυχία, την συμπόνοια και την επιβεβαίωση μέσα στην Πύλη. Πολλές φορές το εισπράττεις και ισχύει, άλλες το εισπράττεις και δεν ισχύει. Τις περισσότερες όμως φορές πληγώνεσαι. Όσο πιο πολύ σε πληγώνουν τόσο πιο πολύ εθίζεσαι.. Η Πύλη είναι ανοιχτή όλες τις ώρες, εκεί δεν υπάρχει ύπνος μόνο ξάγρυπνοι φύλακες της. Πιστεύεις ότι σου κάνει καλό; ότι σε βοηθά να ξεφύγεις; Αν περάσεις δύσκολα θα πεις "Βγαίνω" , και αν τα καταφέρεις η Πύλη σου δίνει την ευκαιρία να ξαναξυπνήσεις πάλι μόνο με ένα κλικ. Είσαι αθάνατος, δύσκολα θα "πεθάνεις". Θα κάθεσαι μπροστά στο φως περιμένοντας τον ήχο, το πέταγμα, συνεπώς την επιβεβαίωση. Θα έρθουν; Πόσο αντέχεις; Μην μπαίνεις στην Πύλη, μπες στην ζωή. Κάνε το "κλικ" από θέληση, όχι από αναγκασμό.